Ακροκέραμο

Ακροκέραμο:

Από την ανέγερση των Ανακτόρων το 1847 μέχρι το πέρασμα σε νέους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς στις αρχές του εικοστού αιώνα, επί μία περίοδο περίπου εβδομήντα ετών, παρήχθησαν αμέτρητα ακροκέραμα, σε μία ποικιλία που πιθανώς ξεπερνά τα δύο χιλιάδες σχέδια σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Με την επικράτηση του μπετόν ως βασικού οικοδομικού υλικού και του μοντερνισμού ως κυρίαρχου ρεύματος στην αρχιτεκτονική, αλλά και με την πλήρη απαξίωση, σε βαθμό εχθρότητας, της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς εκ μέρους της Πολιτείας επί πολλά χρόνια, τα ακροκέραμα άρχισαν σταδιακά να κατεβαίνουν από τις στέγες και να καταλήγουν ως μπάζα στις χωματερές, μαζί με τα μοναδικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα τα οποία επέστεφαν. Τα πιο τυχερά από αυτά κατέληξαν στις μάντρες με υλικά κατεδαφίσεως και από εκεί πέρασαν στα εσωτερικά των οικιών ως διακοσμητικά στοιχεία και συλλεκτικά αντικείμενα, δείγματα μιας εποχής οριστικά χαμένης για αυτή τη χώρα. Εάν η επιβίωση ενός ακροκεράμου στη στέγη ή έστω στο ράφι μιας βιβλιοθήκης είναι θέμα τύχης, τότε η κατοχή ενός ακροκεράμου και η ομορφιά που εκπέμπει γύρω του, μπορεί να θεωρηθεί τύχη.

Διαστάσεις:

Υψος: 24εκ. Πλάτος: 14εκ. Μήκος 13εκ.